ഒരു യാത്ര.....

ട്രെയിനില്‍ ഇരുന്നപ്പോള്‍ വണ്ടിക്ക് പതിവില്‍ കൂടുതല്‍ സ്പീഡ് തോന്നി. സന്ധ്യ മയങ്ങിതുടങ്ങിയിരുന്നു. ബോഗിയിലും ഇരുട്ടായിരുന്നു..... കൂടെയുള്ള യാത്രക്കാര്‍ എല്ലാവരും ക്ഷീണിതരായി ഉറങ്ങുന്നു. ഇരുട്ട് കൂടുന്നത് പോലെ വണ്ടിയുടെ വേഗതയും കൂടുന്നു..... ബോഗിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന വെളിച്ചം ഒന്ന് മിന്നിത്തെളിഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ കൂടെ യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന ആരെയും കണ്ടില്ല..... ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോള്‍ പേടി തോന്നി..... ഇരുട്ട് എന്നെ വിഴുങ്ങുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു..... ഞാന്‍ ജനലിനു പുറത്തേക് നോക്കി.... ഏതാ സ്ഥലം ഞാനിതെവിടെയ എന്ന് അറിയാന്‍ പോലും ഒരു വഴിയില്ല.... എന്റെ ഭയം നിലവിളിയായി പുറത്തേക് എത്താതെ തൊണ്ടയില്‍ തടഞ്ഞു നിന്നു.... ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നു എനിക്ക് എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.... എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ്‌ കൂടിക്കൂടി വന്നു.... വണ്ടിയുടെ വേഗത പിന്നെയും പിന്നെയും കൂടി.... ഞാന്‍ ജനലഴികളില്‍ മുറുക്കെ പിടിച്ചു.... കണ്ണിലേക് കാറ്റ് അടിച്ചു കയറിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ണുകളും ഇറുക്കിയടച്ചു.... പെട്ടന്ന് സടെന്‍ ബ്രേക്ക്‌ ഇട്ടതുപോലെ വണ്ടി നിന്നു. വണ്ടി നിന്നതിന്റെ ശക്തിയില്‍ ഞാന്‍ മുന്നോട്ടഞ്ഞു. ജനലഴികളില്‍ നിന്നു എന്റെ പിടുത്തം വിട്ടു. ഞാന്‍ താഴേക്കാണ് വീണത്. ഞാന്‍ താഴേക് വീണുകൊണ്ടേയിരുന്നു. വീഴ്ചയുടെ ശക്തിയില്‍ മുഖത്തേക് കാറ്റ് അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നെഞ്ചില്‍ നിന്നെന്തോ മേലോട്ട് പോകുന്നത് പോലെ.... താഴ്ചയില്‍ നിലം തെളിഞ്ഞപ്പോള്‍ വെള്ളം ആണ് കണ്ടത്. പുഴയോ കായലോ കടലോ.... ഏതാണെന്ന് മനസ്സിലായില്ല.. കായല്‍ ആയിരിക്കണം... ട്രെയിനില്‍ ഇരുന്ന ഞാന്‍ എങ്ങിനെയനീ വെള്ളത്തിലേക് വീഴുന്നത്?????????? വീഴ്ചയ്ക്കിടയില്‍ ഞാന്‍ താഴെ പായല്‍ കൂടിക്കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. ആ പായല്‍ക്കൂട്ടം എനിക്ക് മെത്ത ഒരുക്കിയിരിക്കുനത് പോലെ തോന്നി.... അടിച്ചു തല്ലി ഞാന്‍ ആ പായലിലെക് വീണു....3-4 സെക്കന്ഡ് മുഴുവന്‍ ശൂന്യമയിതോന്നി.... ഈശ്വരാ.. ഞാന്‍ മരിച്ചോ??? മുങ്ങിപ്പോയിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ ആശ്വാസമായി.... പതുക്കെ ഞാനെഴുന്നേറ്റു.... ഞാന്‍ രക്ഷപെട്ടിട്ടുണ്ട്.... പക്ഷെ എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ കാണുന്നത് പായലിന്റെ ഇലകള്‍ക്കിടയില്‍ ഇഴഞ്ഞു നടക്കുന്ന ചെറുതും വലുതുമായ പാമ്പുകളാണ്.....


ഞെട്ടിത്തരിച്ചു ഞാനെന്റെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു. സിറോ ബള്‍ബിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഫാന്‍ കറങ്ങുന്നത് കാണാം. അരികത്ത്‌ അനിയത്തിയും ഉറങ്ങുന്നുണ്ട്...